عشق شور انگیز بی پروای شهر
                            شعلهٔ او میرد از غوغای شهر
خلوتی جوید بدشت و کوهسار
                            یا لب دریای ناپیدا کنار
من که در یاران ندیدم محرمی
                            بر لب دریا بیاسودم دمی
بحر و هنگام غروب آفتاب
                            نیلگون آب از شفق لعل مذاب
کور را ذوق نظر بخشد غروب
                             شام را رنگ سحر بخشد غروب
با دل خود گفتگوها داشتم
                             آرزوها جستجوها داشتم
آنی و از جاودانی بی نصیب
                             زنده و از زندگانی بی نصیب
تشنه و دور از کنار چشمه سار
                             می سرودم این غزل بی اختیار

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: